Çernobil'e ayak bastığım günü tam olarak hatırlıyorum.
2021 yılının sonlarına doğru, aydınlık ve serin bir sabahtı; Ukrayna huzurlu, canlıydı ve keşfedilmeyi bekleyen gizli hikayelerle doluydu.
Pek çok gezgin gibi ben de Çernobil'i ziyaret etmeyi belgeseller izleyip, efsaneler dinledikten sonra hayal etmiştim. Ama hiçbir şey beni buna hazırlamamıştı sessizlik Kontrol noktalarından geçerken bizi karşılayanlar. Öyle derin bir sessizlik ki, rüzgarın kırık camları çekiştirdiğini, toprağın kaybedileni geri aldığını duyabiliyordunuz.
Çernobil'de Neler Oldu?
Açık 26 Nisan 1986Çernobil Nükleer Santrali'nin 4 numaralı reaktörü, yanlış yapılan bir güvenlik testi sırasında patladı.
Patlama, atmosfere Hiroşima ve Nagazaki'nin toplamından çok daha fazla miktarda radyoaktif madde salınmasına neden oldu.
O oldu insanlık tarihinin en kötü nükleer felaketi.
Tüm şehirler gibi PripyatSadece birkaç kilometre uzaklıktaki 1500'den fazla yerleşim yeri birkaç gün içinde tahliye edildi. Ama artık zarar çoktan verilmişti. Radyasyonun uzun vadeli etkileri Ukrayna, Belarus ve ötesinde yüz binlerce kişiyi etkiledi. Bugüne kadar 30 km'lik bir Hariç Tutma Bölgesi Sitenin etrafını saran ve doğanın yavaş yavaş insanların geride bıraktığı şeyleri ele geçirdiği bir yer.
Ziyaretlerim: Pripyat, Reaktör ve Bölge
İlk durağımız terk edilmiş kasabaydı Pripyat. Boş eğlence parkında yürümek -gökyüzünde hareketsiz duran ikonik dönme dolap- sanki başka bir dünyaya adım atmışım gibi hissettirdi. Defterlerimiz tozlu zeminlere saçılmış halde, yıkık dökük okulların arasında dolaştık, sanki zaman donmuş gibi görünen hastane koridorlarına göz attık.
Sadece ürkütücü değildi.
Çok insani bir şeydi.
Her oyuncak bebek, her solmuş fotoğraf, aniden ve şiddetle kesintiye uğrayan hayatları fısıldıyordu.
Ulaştığımızda Çernobil Nükleer SantraliTur rehberi, devasa lahitin altında bulunan 4 numaralı reaktörü işaret etti. Felaketi önlemek için hayatlarını tehlikeye atan "tasfiyecilerin" cesaretinden bahsetti. O zaman anladım: Çernobil sadece bir trajedi değildi; aynı zamanda dayanıklılıkla ilgiliydi.
Turumuzu Yasak Bölge'nin derinliklerinde kaybolmuş küçük köylerde sonlandırdık. Bazı "kendi kendine yerleşenler" (çoğunluğu yaşlılar) günlerini atalarının evlerinde, yabani ormanlarla çevrili bahçelerde geçirerek geçirmek üzere geri dönmüşlerdi. İnatları, her şeye rağmen topraklarına olan aşkları yüreğimde iz bıraktı.
2022'den Sonra Her Şey Değişti
Şimdi 24 Şubat 2022'ye gelelim.
Rusya Ukrayna'ya yönelik kapsamlı işgalini başlattığında, Çernobil'in hayalet görüntüleri birdenbire izole anılar olmaktan çıktı.
Bucha, Mariupol ve Irpin gibi şehirler —ziyaret ettiğim ve sevdiğim yerler— Pripyat'ta gördüğüm terk edilmiş harabelere benzemeye başladı. Yıkılan evler. Yanmış araçlar. Oyun alanları boş, yine sessiz.
21. yüzyılda insan eliyle yapılan yıkımın Ukrayna'yı bir kez daha yaraladığına inanamadım.
Ancak bu sefer radyasyon değildi; savaştı.
Neden Ziyaret Etmelisiniz
İşgalden önce Çernobil'i ziyaret etmem bana Ukraynalıların nelerle karşı karşıya kaldığı ve bugün de karşılaşmaya devam ettiği konusunda derin bir anlayış kazandırdı.
Bana binaların yıkılabileceğini ama ruhun kalıcı olduğunu öğretti.
Artık Ukrayna'yı ziyaret ettiğinizde tarihten daha fazlasını göreceksiniz; var olma hakkını amansızca savunan bir millete tanık olacaksınız.
Ve eğer seyahatinizi planlıyorsanız, Çernobil ve Kiev'in savaş yaralarıyla dolu banliyölerini listenize eklemenizi öneririm. Karanlık bir meraktan değil, dayanıklılığı en ham haliyle anlamak için.
Ukrayna bir trajedi müzesi değil.
Bu, yaşayan, nefes alan bir hayatta kalma hikayesi ve siz de bunun bir parçası olabilirsiniz.
✈️ Ukrayna'ya seyahat etmeyi mi düşünüyorsunuz?
Şu anda WarTours.in.uaGeçmişe ve bugüne saygılı, güvenli ve saygılı turlar sunuyoruz.
Gelin görün, hissedin ve yanımızda olun.
TR 
UK 
EN 
DE 
FR 
ZH 
IT 
ES 
PL 
JA 
